{ Portret fotografie, Mode & Commerciële fotografie, Conceptuele kunst }
Lydia Roos 20 jaar. Helmond.
Mode ontwerpster.
Met haar aparte persoonlijkheid zorgt ze ervoor dat ze alles uit zichzelf haalt en ook uit anderen. Ze is een soort van krolse kat die graag konijnenbond draagt. Alles wat ze maakt word beïnvloed door de mensheid, maar het komt vooral uit haarzelf.
¨Ik studeer wel, maar eigenlijk zou ik liever 24 uur per dag mijn eigen ding doen. Eigenlijk ben ik geen kledingontwerpster, geen zangers en geen gitarist. Ik ben niks. Alles wat ik doe, doe ik gewoon. Automatisch, als een tweede natuur. Wat ik heel fascinerend vind is hoe de modewereld de mensheid beïnvloed. Iedere trend volgt men als een kudde schapen.
Net zoals de grote modeontwerpers wil ik er voor zorgen dat iedereen wordt geïnjecteerd met mijn genialiteit. Zonder dat ze het merken gaat iedereen mijn stijl overnemen. Ik ga vooral kleding ontwerpen voor mannen. Tegenwoordig is het voor mannen heel moeilijk om zichzelf leuk aan te kleden. De normen en waarden qua mannenkleding zijn nu heel simpel. Het is voor hun al bepaald dat ze een broek en een shirt moeten dragen. Ik zie ze liever in een rok of met heel veel accessoires. Mannen die als sekssymbool worden afgebeeld worden als snel voor homo uitgemaakt. Maar homo’s kunnen gewoon veel beter voor zichzelf kiezen wat ze mooi vinden en dragen wat ze willen dragen. Ik wil die norm gaan veranderen.
Het is heel hypocriet om te zeggen dat iets wat nog niet of niet meer in de mode is, lelijk is. Iedereen is opzoek naar een eigen identiteit. Maar dat bestaat uit een verzameling van dingen om je heen. Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat iedereen echt een eigen identiteit heeft.
Op het moment zit ik in een punk/poprock bandje genaamd Smack'd Apples. Stiekem zou ik wel een soul zangers willen zijn met een hele grote band achter me! Zelf zou ik het liefste eruit zien als Kate Moss, beetje sjiek trash. Lekker jezelf uitbuiten, dat zou iedereen moeten doen!¨.
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
Bob de Graaf 22 jaar. Eindhoven.
Alles ontwerper. Non smoker.
Het liefst doet hij alles! Zoveel mogelijk creatief verantwoord bezig zijn is het beste voor hem. Maar hij is vooral altijd heel intrigerend relaxed.
“ Ik wil zo breed mogelijk werken. Als ik een ding zou moeten kiezen dan zou ik me al snel gaan vervelen. Laatst had ik bijvoorbeeld een paar zelfportretten geschilderd op groot formaat. En ik heb een bril gemaakt waarmee je het plafond kan zien waardoor je het gevoel krijgt dat je vliegt. Wat ik ook heel fijn vind is om met verschillende materialen te experimenteren zoals hout en metaal. Verder ben ik ook veel grafisch bezig waaronder ook animaties maken en fotograferen. Dus dat zijn nogal wat verschillende dingen. Alles ontstaat in proces van experimenteren en combineren.
Als ontwerper geef ik bestaande dingen geen nieuw jasje. Wat ik wel doe is iets een ander gevoel meegeven. Bij alles wat ik maak moet een goede gedachte achter zitten, want van alleen mooie dingen maken krijg ik geen voldaan gevoel.
Over een paar jaar ben ik klaar op de Design Academie. Dan wil ik voor mezelf beginnen. Misschien wel met iemand samen. Mijn werkplek moet wel lekker groot zijn zodat ik daar al mijn dingen kan doen. Ik hoef niet perse beroemt te worden of indruk op iemand te maken. Daar doe ik mijn best niet voor.
Soms als mijn gedachten vast zitten ga ik onder de douche staan en dan stromen de ideeën weer binnen. Er zijn eigelijk zoveel kleine dingen die me fascineren dat ik geen keus kan maken. Maar daar heb ik me bij neergelegd en in dat brede scala wil ik me bewegen.’’
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
Marijn Moerbeek. 24. ‘s-Hertogenbosch
Geluidskunstenaar.
Ligt er maar net aan waar hij zin in heeft. Het ene moment is hij bezig met van liedjes schrijven. Het andere moment maakt hij interactieve geluidsinstallaties voor pispotten.
“Wat echt mijn ding is, is om een geluid en muziek te combineren met technologie. Op dit moment heb ik een wc-pot periode. Ik heb een soort stip gemaakt voor in het urinoir. Wanneer je er tegenaan plast hoor je geluid uit de speakers. De volgende stap is dat je het geluid zelf kan gaan beïnvloeden. Bijvoorbeeld dat je de toonhoogte of klankkleur van het geluid kan aanpassen.
Ik vind het ook erg leuk om rustige soundscapes te maken. Dat houdt in dat je muziek maakt en geluid ontwerpt. Zeg maar loucheachtige muziek, maar dan zonder de hippe beat. Klassieke muziek, met name Bach, blijft een hele grote inspiratie bron. Maar ook films, foto’s en vervallen industrie inspireren me enorm.
Ik weet niet waar ik nou uiteindelijk naar toe werk. Misschien ben ik meer een soort van vage duizendpoot. Ik doe iedere keer iets anders. Soms ben ik ergens heel veel mee bezig. En op een gegeven moment ben ik er even klaar mee en ga wat anders doen. Maar dat zegt niet dat ik er nooit meer mee veder ga. Het is af en toe wel wat moeilijk om een overzicht te houden als je altijd zoveel dingen tegelijk wilt doen. Maar daar lig ik niet meer wakker van. Zolang ik maar weet dat ik de dingen kan blijven doen waar ik plezier in heb.
Muziek is geluid en geluid is muziek.”
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
Teun Segers, 17 jaar, Sint Michielsgestel
Muzikant en student ainimatie.
Officieel is hij sinds zijn 8ste muzikant. Maar als ik er langer over nadenk ken ik hem eigenlijk niet zonder een instrument in zijn handen. Bijna obsessief ratelen zijn vingers over zijn gitaar en keyboard. Maar het geluid is er. En het mag er zijn!
“Sinds twee jaar studeer ik media vormgeving, maar muziek maken doe ik altijd al. Pianospelen is een beetje met het keyboard spelen meegegroeid, omdat er in het lokaal waar ik les heb ook een piano staat en ik daar na 5 jaar les ook op begon te spelen. De eerste jaren op mijn keyboard speelde ik vooral bekende popnummers, maar die zijn meestal zo eenvoudig dat ik nu vooral moderne muziek, klassieke muziek, en muziek uit films en games speel. Denk hierbij aan films zoals Corpse Bride en Amelie. Als ik iets hoor kan ik het gelijk na spelen.
Dat ik gitaar speel komt omdat ik bijna vier jaar geleden een beetje op de gitaar van mijn vader probeerde te spelen. Omdat ik al vele jaren keyboard speelde was het niet zo heel moeilijk meer om er een instrument bij te leren. Al snel had ik zelf een akoestische en electische gitaar, en begon ik meer te oefenen. Op de gitaar speel ik vooral veel rock, mede omdat dit een stijl is die meer bij de gitaar past dan bij het keyboard of de piano. Bands zoals Marilyn Manson, Dream Theater, Muse en Metallica inspireren me daarbij. Vooral omdat die bands ondanks hun populariteit gewoon zichzelf blijven.
Thuis zag ik mijn oudere zus wel eens bezig met vormgeving op de computer. Zelf was ik ook altijd al bezig met tekenen en daar wilde ik meer mee doen. Dat inspireerde me dus ben ik zelf flash filmpjes gaan maken.
Al snel ontdekte ik de wereld van 3D. Nu zijn de meeste filmpjes van mij in 3D gemaakt. Dit is zo omdat ik het een erg interessante techniek vind die hedendaags bijna geen grenzen meer kent. Ook in de toekomst wil ik hier mee verder gaan. De combinatie animatie en muziek maken komt voor mij wel handig uit, want met muziek onder een filmpje zetten moet natuurlijk rekening gehouden worden met kopieërsrechten. Dat verwacht ik vaker te gaan doen. Maar ik zou graag met een band gaan jammen.”
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
Rudger van de Sanden 18 jaar. ’s-Hertogenbosch.
Drummer, zanger en tekst schrijver.
www.necromaniac.hyves
Door zijn band begrijp ik eindelijk het geloof Satanisme. Zijn bandleden INFERNAL lead guitar/vocals en APOLLYON bass guitar noemen hem FLUFFY drums. Samen vormen zij de underground black metal band Necromaniac.
‘’ Onze muziek kan je beschrijven als een vieze ruis met af en toe een goede gitaar solo ertussen. De teksten die wij zelf hebben geschreven bevatten anti Christelijke uitingen. Eigelijk heb ik altijd andere dingen mooi gevonden. Mijn adoptie ouders waren hippie en punker, dus ik ben er mee opgegroeid.
Zelf ben ik een traditionele Satanist. Dat houd in dat ik in een duivel maar ook in een god geloof, maar vooral in vrijheid en in mezelf. Het symbool voor satanischme is een geit. Met zijn horens baant hij een weg naar de vrijheid. Een schaap daarintegen niet, die als symbool staat voor het Christendom.
We zijn Satanisten geworden omdat we de bijbel hebben gelezen. In de tijd dat de bijbel is geschreven konden ze donder en bliksem nog niet verklaren. En werd een oorkaan als een god verschijnsel gezien. Volgens mij zijn er ook wel meer zonden dan de 7 zonden die Christenen proberen te vermijden. Als je zou gaan bidden voor vergiffenis dan leg je eigelijk alleen maar je probleem bij een ander neer. Je kan beter van je fouten leren en van je leven genieten. Dat zit in de aard van de mens! Veder vinden wij dat mannen en vrouwen van alle rassen gelijk zijn en de kans moeten krijgen om hun mening te uiten.
Als we ooit een platen contract hebben dan blijven we gewoon wie we zijn. We gaan ons niet aanpassen aan wat de kudde wil horen. Muziek hoort over je eigen mening en smaak te gaan. Daarom willen wij underground blijven en niet commercieel worden.’’
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
Angélica Vis 21jaar. 's-Hertogenbosch.
Illustratrice. www.angelicavis.nl
Als je Angélica ontmoet, dan ontmoet je ook Henk. Dat is een hartvormig moedervlekje in haar nek. Tussen haar verzameling bloemetjes jurken en onderbroeken valt ze nog steeds op. Maar waar haar werk vooral door opvalt, is de duistere en donkere sfeer waar ik op een of andere manier rustig van word als ik ernaar kijk.
‘’Mijn illustraties zijn vooral hand getekend, dat zie je niet veel meer. In mijn vrije tijd fotografeer ik veel. Vooral op mijn kamer omdat ik daar tot rust kom. Zo komen ook mijn beelden tot stand. Vlak voordat ik in slaap val of als mijn gedachten afdwalen dan komen de droombeelden tevoorschijn. Uiteindelijk maak ik decors van mijn tekeningen en die fotografeer ik dan weer.
In mijn tekeningen hou ik er vooral van om zwart met een felle kleur te combineren. Gothic zou ik het niet noemen, eerder sprookjesachtig met een duistere kant. Mijn beelden draaien vooral om een bepaalde sfeer of gevoel. Niet zozeer met een duidelijk verhaal. Daarom zie ik mezelf misschien ook meer als een beeldend kunstenaar omdat ik graag autonoom bezig ben en me niet aan verplichte regels wil houden.
Waar ik bang van ben is het zwarte gat waar ik straks dreig in te vallen na mijn opleiding. Eind juni studeer ik af en ga ik een expositie houden wat wel voor naamsbekendheid gaat zorgen. Het liefst zou ik daarna op reis gaan en veder leren. Waarschijnlijk een master opleiding in Londen want dan kan ik het allebei doen!’’.
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
Salma Price 21 jaar. Kaapstad
Fotografe.
Wat heel sterk is aan haar is dat ze altijd haar eigen plan trekt en haar eigen regels maakt zodat ze in bijzondere situaties terecht komt. Ook al zal ze ooit succesvol zijn, ik denk niet dat ze vergeet waar ze vandaan komt want daar mag ze trots op zijn.
“Mijn familie bestaat uit kunstenaars en creatievellingen. Daardoor ben ik zelf ook erg geïnteresseerd geraakt in kunst. Vorig jaar ben ik afgestudeerd op de kunst opleiding aan The College of Cape Town. Daar heb ik me gespecialiseerd in fotografie.
Voordat ik mijn opleiding begon had ik nog nooit gefotografeerd omdat ik geen camera had. Er zijn hier zoiezo maar heel weinig mensen met een camera. Toen ik echt begon met fotograferen vond ik het al snel helemaal geweldig omdat het iets anders en nieuws was. Toen ik begon te werken in de donkere kamer werd ik er helemaal verliefd op!
Onze fotografie groep Zealous is bij een gelukkig toeval ontstaan. Een tijdje na de opleiding had ik met wat oud klasgenoten afgesproken. Na lange gesprekken hadden we besloten om een groep te beginnen omdat we zoveel gemeen hebben en het zo goed werkt met elkaar. Op datzelfde moment kregen we de kans om projecten te gaan doen voor the Iziko Sout African National Gallery en the District Six Museum. Toen leek het echt net of het zo moest zijn!
Wat mij zo motiveert is het leven zelf. Het feit dat we op zo’n glorierijke wereld mogen leven en dat ieder moment dat voorbij gaat nooit meer terug komt vind ik erg bijzonder. Herinneringen blijven en foto’s kunnen dat ondersteunen. Foto’s brengen een onsterfelijk en een tastbare herinnering dat zo simpel kan zijn maar zo veel betekenis kan hebben al is het maar voor een persoon.”
Tekst en fotografie door www.niqi.nl
